Conspiracy 'De Parade'

'Conspiracy'

De Parade 2005

een man opent de poorten van zijn verbeelding, eindelijk. Voorzichtig zegt hij ‘ja’ tegen het leven. Hij ontketent een wervelstorm van gebeurtenissen. Het leven biedt blijkbaar maar één keus: alles of niets. Wanhopig zoekt de man een weg terug, naar zijn bestaan zoals hij het kende.

Jan Boiten:

"Ik wil theater maken dat verschillende disciplines combineert: film, theater, dans, muziek van nu. Het resultaat mag je benoemen als ‘opera meets videoclip’. En dat dan zonder dwingende verhaallijnen, zonder noodzaak tot chronologie, eerder (en liever) wil ik via associaties tot een eindresultaat komen. Mijn voorstellingen zijn als een wandeling door een stad. Wat je ziet, dat zie je. Wat je mist, mis je. Maar één ding staat vast: jijzelf als toeschouwer zal degene zijn die de voorstelling tot een geheel maakt. Wie mijn ideale toeschouwer is? Iemand die zich openstelt, ruimte laat voor interpretatie, iemand die de zaak vertrouwt en met zich laat spelen en kan leven met een zekere vaagheid. Wat ik mijn bezoekers mee wil geven is een verwondering. Het plezier in de dubbelzinnigheid van de dingen. Niks is zoals het is. Het is maar vanuit welke hoek je het bekijkt. Is dat erg? Welnee. Juist als de zaken niet helemaal duidelijk zijn, worden al je zintuigen wakker. Ik werk voor ogen, oren en onderbuik. Het moet bruisen, een hele voorstelling lang."

Hans Dagelet:

"Naturalisme of psychologie in theater interesseren me niet. Theater is voor mij een verdichting van de werkelijkheid. Tegen de werkelijkheid kunnen we toch niet op. Vandaar mijn interesse in stilering en het fysieke. Muziek is de overtreffende trap van taal."

Jacob ter Veldhuis:

"Zoals in veel van mijn werken zijn ook in ‘The Conspiracy’ de tragedie van het aardse bestaan en het verlangen naar een al dan niet bereikbare hemel terugkerende thema’s. Audiosamples van gesproken woord geven de schaduwkant van de moderne samenleving weer. Ik weef ze aaneen tot een soort hedendaagse aria’s, waarin de emotie vaak vulgair maar altijd authentiek is. Het ‘echte’ leven vind ik op straat. De ontreddering van junks, hoeren, zwervers en gedetineerden grijpt me naar de keel, maar bijvoorbeeld ook de aan waanzin grenzende hysterie van moderne televisiedominees. De soundtrack bevat stemmen van illustere figuren zoals Chet Baker, Dexter Gordon, Nat King Cole, Nina Simone, Jesse Jackson en Rev. Donnie Swaggart."

Nanine Linning:

Dans of beweging zijn de uitkomst als taal ontoereikend is. Lichaamstaal is universeel en visualiseert het onbenoembare. In plaats van een gesproken monoloog moest het een fysieke vertaling van het verhaal worden. De bewegingen visualiseren de gedachten van de hoofdpersoon, de beweging is er in plaats van tekst."

Muziek: Jacob ter Veldhuis

Jacob ter Veldhuis won in 1981 de Prijs voor Compositie en werd in de jaren tachtig bekend met steeds welluidender composities, waarin hij virtuoos gebruik maakt van electronica. Zijn muziek wordt wereldwijd uitgevoerd. ‘Goldrush Concerto’ werd een hit, evenals zijn cd ‘Heartbreakers’ en het derde strijkkwartet. Verschillende choreografen lieten zich inspireren door zijn werk, zoals Hans van Manen, die drie balletten op zijn muziek maakte.

Regie / scenografie: Jan Boiten

Jan Boiten werkt sinds 12 jaar als scenograaf en lichtontwerper aan diverse muziektheaterproducties. Sinds een paar jaar maakt Boiten ieder jaar een of twee eigen theaterproducties en is initiatiefnemer van dit project.

Regie / choreografie: Nanine Linning

Nanine Linning is huischoreograaf bij Scapino Ballet Rotterdam. Hier creëerde zij na haar overrompelende debuut een tiental stukken waarin ze samenwerkte met muzikanten, dichters, componisten, DJ’s, en videokunstenaars. Naast het grotere werk bij Scapino werkt zij als freelance choreograaf/regisseur aan intiemere producties voor de kleinere podia. In samenwerking met Jacob ter Veldhuis creëerde zij een vijftal dansvoorstellingen waaronder ‘Bacon’, een stuk geïnspireerd op de schilderijen van Francis Bacon (première maart 2005). Onlangs ontving zij de Kunstprijs 2004 voor haar gehele oeuvre.

Spel: Hans Dagelet

Hans Dagelet maakt sinds 1981 eigen muziektheatervoorstellingen. Hij maakte in 2003/2004 ‘De Hydropathen’, daarvoor maakte Dagelet o.a. ‘Frank Lloyd Wright was een goede architect’, ‘Vijf kamers’, ‘Céline’ en ‘Céline 2’. Hans Dagelet is gelauwerd met de Louis d’Or en de prix d’Italia en speelde in talloze speelfilms en televisiestukken. Dit seizoen gaat Dagelet als zanger en trompettist werken met het Rosa Ensemble in een Captain Beefheart programma en gaat hij samenwerken met Spinvis.

De scènefoto’s zijn gemaakt door Stephan van Hesteren, naamsvermelding verplicht, zie www.hummelinckstuurman.nl.

Hummelinck Stuurman Theaterbureau

telefoon (020) 6164004 fax (020) 6124341 email info@hummelinckstuurman.nl

website www.hummelinckstuurman.nl (met wisselende webcolumn)

Muziektheater